Ok.No?!? - www.okno.za.pl

falczak

Miałam wtedy 17 lat. Krzystof, sporo ode mnie starszy, kończył właśnie WAT. Przystojny, wysportowany, cudowny. I taki czuły, delikatny. Byłam jego księżniczką. Ideał, facet z moich marzeń. Z dnia na dzień zostaliśmy parą. Po tygodniu poszliśmy do łóżka. Był tym pierwszym. Cieszył się , że jestem dziewicą. Był ze mnie dumny, że nie puszczam się tak jak inne. A ja szczęśliwa, że własnie jemu ofiarowałam swoją cnotę.

Zaskoczył mnie, gdy na początku znajomości poprosił, abym ograniczyła kontakty z umpelami. Nie protestowałam, choć nie do końca rozumiałam, co złego jest w przyjaźni z chłopakiem. Zanim wyjechał na studia, kupił mi komórke. Nie chciałam jej przyjąć. Prosił, tłumaczył, że w każdej chwili będzie mógł zadzwonić, wysłać SMS-a. Uwierzyłam. I dzwonił często. Miałam wrażenie, że sprawdza co robię.
Na weekendy przyjeżdżał do domu. Ten czas miałam poświęcić tylko jemu.
Nie mogłam umówić się z przyjaciólka,. A jeśli już, to z taką, którą znał i lubił. Kiedyś wpadł dzień wcześniej. Przyszedł po mnie do szkoły. Zobaczył jak rozmawiam z kumplem. Nie pocałował na powitanie. Był wściekły. Wypytywał, czy ten gość mnie podrywa. W końcu szarpnął mnie za włosy. Nie miałam pojęcia, co się dzieje. Wieczorem przyniósł kwiaty, przepraszał. To zazdrość - tłumaczył. Prosił, abym go nie prowokowała. Następnego dnia na imprezie wypił zbyt dużo. Chciałam wracać do domu. Zaciągnął mnie do łazienki. Bez słowa dostałam w twarz. Bo sama nie mogłam nigdzie pójść. A jeśli to zrobię, koniec z nami. Zostałam. Wyszliśmy nad ranem. Wstydziłam się o tym komukolwiek powiedzieć. A zresztą pomyślałem, że może miał rację. I to moja wina. Bo skoro razem przyszliśmy, to powinniśmy razem wyjść. Poza tym był pijany - rozgrzeszyłam go w myślach. On znowu przepraszał. Napisał piękny list, że kocha, tęskni, nie umie beze mnie żyć.

Nie rozumiesz, dlaczego już wtedy nie odeszłam? Dziś ja też tego nie rozumię. Sądziłam, ze agresja bierze się z zazdrości, a zazdrość z miłości. Jak bije, to kocha. Tak się mówi. A ja kochałam go i chciałam wyjść za niego za mąż. Zresztą mówił o tym ciągle. Ślub mieliśmy wziąść, gdy tylko skończę szkołę. A potem wyjazd do Warszawy. On będzie miał dobrą pracę, a ja zostanę z dziećmi. Bo przecież będziemi mieli dwoje, troje dzieci. Nie pytał, czy chcę je mieć. Na imprezę andrzejkową nałożyłam odlotową mini. Krzyśkowi się to nie podobało. A kiedy zatańczyłam z kolegami, rzucał mi wściekłe spojrzenia. Kiedy już trafiłam w jego objęcia, wyciągnął mnie na korytarz, rozbił mi nos i wyrwał garść włosów. Za co? Bo nałożyłam taką kieckę, żeby prowokować innych facetów. Bo jestem jak wściekła suka. Bo rozkładam nogi przed każdym, pieprzę się ze wszystkimi, kiedy jego nie ma. On wie, mówili mu koledzy. Dziewczynie, u której bylismy na imprezie wyjaśnił, że przesadziłam z alkoholem i spadłam ze schodów. Taka jestem niezdara. Oburzyłam się na niego. Chciałam by poczuł, że przesadził. Wyłączyłam komórkę. Jednak nie zamierzałam z nim zrywać. Nie widziałam powodu. Tylko kumpela, ta z imprezy, zabrała mnie na kawę. Powiedziała wprost, ze wie o tym, jaki z Krzyśka damski bokser. Jego poprzedna dziewczyna wylądowała w szpitalu. I jeśli mam chociaż troszkę instynktu samozachowawczego powinnam odejść. Broniłam go jak lwica. Opowiadałam o prezentach, jakie mi daje, o płomiennych listach. Patrzyła na mnie z pobłażaniem i litością.

Zignorowałam to zajście i ostrzeżenie koleżanki. Dlaczego? Sądzilam, ze każdy facet jest taki. Czasami czuły, a czasami da w mordę. Bo facet tak musi. Bo on zarabia i utrzymuje rodzinę. Tym bardziej Krzyś, który jest żołnierzem. A wojsko, wiadomo, musi być twarde... Zresztą nie tylko wojsko. Przecież mój ojciej też taki był. Zachowanie Krzyśka było podobne do tego, jak tata postepował wobec mamy. Wychowałam się w domu, w którym niemal o wszystkim decydował ojciec. Dobrze zarabiał i wymagał od matki posłuszeństwa. Potrafił jej dołożyć Nas też trzymał krótko, gdy coś przeskrobaliśmy, karał. Najczęściej lał. Bił nawet wtedy gdy skończyłam 15 lat i wstydziłam się rozbierać. Matka nigdy się nie skarżyła. Nie pozwalała nam również mówić źle o ojcu. Dlatego myśląłem, ze tam musi być.
Do sylwestra między nami było super. Może dlatego, ze Krzysiek siedział w Warszawie. Dzwonił tylko i pytał, czy nie włóczę się po dyskotekach. Na wszelki wypadek nigdzie nie wychodziłam. Kolejna kłótnia wybuchła przy ustalaniu, gdzie spędzimy sylwestra. On upierał się, aby iśc na bal do restauracji, ja wolałam prywatkę u moich znajomych. Po chwili usłyszałam, ze dlatego mi tak zależy na imprezie u znajomych, bo będą tam jakieś fagasy, z którymi się włóczę, kiedy go nie ma. I że jestem dziwka. Z całej siły uderzyl mnie w twarz. Oddałam. Jesteś bydlakiem - krzyczłam i płakałam. On kopał. Popychał, szaropał za włosy. Przewróciłam się na śnieg. A on odszedł. Ryczałam ze złości i bólu. Nie nawidziłam go. I zrozumiałam, że umiem bez niego żyć. W Nowy Rok zjawił się z kwiatami i pierścionkiem zaręczynowym. Na kolanach błagał o przebaczenie. Rodziców poprosił o moją rękę. I choć bolały siniaki, złość minęła.

Dwa miesiące był spokój. Aż do feralnej dyskoteki. Krzysztof poszedł do łazienki. Jakiś chłopak poprosaił mnie o ogień. Zamienilismy dwa słowa. Krzysztof to zobaczył. Nie komentował, ale od razu zaproponował spacer. Prowadził mnie gdzieś w odludne miejsce. Sądziłam, że chce się tu kochać. Miałam czasami takie pomysły. Myliłam się. Wrzeszczał, ze jestem dziwka. Że wystarczy chwila a już lepię się do facetów. On nie ma siły... Gdy powiedziała, że odchodzę, dostałam tak, ze zalałam się krwią. A potem kopał, pił pięściami. Na koniec rzucił "dziwka" i poszedł". Koleżanka zawiozła mnie na pogotowie. Lekarz chciał się dowiedzieć, kto to zrobił. Milczałam. Bałam się, ze zrobi mi krzywdę, albo kogoś na mnie nasle. Powiedziałam rodzicom. Ojciec chciał go zabić. Nastepnego dnia Krzysztof przyszedł z bukietem róż. Nie wpuścilismy go do domu. Przez dwa lata nie spotykałam się z żadnym facetem. Bałam się ich. Nadal się boję. Ża najpierw będzie dobrze, a potem dostanę. A jeśli chłopak uderzy raz, nie można wierzyć, że przeprasza, że nie chciał i że już nigdy więcej. To się napewno powtórzy. Tylko będzie bardziej bolało....

wysłuchała M. Kulkiewicz

shaggy

to jest standartowe opowiadanie, które pojawia się na wszystkich projektach jastrzębskich, od e-ramy, przez szalet aż do "okna" Very Happy

zenon

a najwierniejsi wciąż z nami Smile

jak dobrze, że Ok.No będzie tworzyła nowa, świeża ekipa.... już od 2 numeru (będzie się działo)! Ciekawi ludzie, NOWE TREŚCI, bulwersująca prawda na tematy miejskie Razz

shaggy

świeża fala i ożeźwiający powiew oby Wink

aż ciekaw jestem czym zaskoczy okno, a czym nas zbulwersuje Very Happy

Admoha9

Christina Ricci Undressing!
[link widoczny dla zalogowanych]