Ok.No?!? - www.okno.za.pl

falczak

Jastrzębie i okoliczne miasta nie oferują Wam, niestety, poważnej atrakcji życia w mieście - komunikacji tramwajowej. Myślę, że nie muszę przekonywać do tych smoków poruszających się po szynach w większych miastach tych, którzy co najmniej raz mieli okazję skorzystać z tego środka lokomocji. Tramwaj ma swoją atmosferę, której autobus nawet na Śląsku mieć nie może. Nie wiem skąd się to bierze, może stąd, że czytamy o tramwajach na barykadach powstańczej Warszawy itp., w każdym bądź razie tramwaje swój klimat mają, a nawet swoich wielbicieli (a o autobusofilach nie czytałem). I ja do nich należę!
Tramwaje stają się każdemu człowiekowi wiele bliższe gdy przyjdzie mu kiedyś wracać takowym do miejsca zamieszkania w stanie, powiedzmy, wskazującym, po absolutnie bezsennej nocy i wspaniałej zabawie w gronie braci studenckiej bądź przyjaciół. Nabierają wtedy ludzkich cech, nie są tak bezosobowe jak autobusy. Nie zmieniają biegów, nie poskakują na wybojach śląskich jezdni, obok Was nie siedzi powracający z szychty sąsiad. Tramwaje są ciche (zazwyczaj), nie stoją w korkach (zazwyczaj) i nie może siedzieć obok Was ojca znajomy z pracy (jeśli siedzi to znaczy, że trawy albo grzybków było za dużo). Są po prostu najlepszym przyjacielem wciąż nietrzeźwego homo-sapiens; to one wiozą go do najwygodniejszego, własnego łóżka, do własnej lodówki (która na pewno nie jest uboższa niż ta na imprezie, bo to po prostu nie możliwe) i do współlokatorów, którzy może się zlitują i zrobią mu gorzką, mocną herbatę.
Dlatego też wspomnienia powrotów pierwszymi rannymi tramwajami należą do ulubionych wśród żaków. To poczucie dumy, gdy opowiadasz, że nie wracałeś nocnym autobusem ale pierwszym bądź kolejnym dziennym tramwajem! Gdy nie pamiętasz ile krotnie przejeżdżałeś tam i z powrotem linią i nie wiesz czy to ten sam tramwaj do którego wsiadałeś czy może inny. Gdy budzisz się na drugim końcu miasta i nie wiesz jak się tam znalazłeś, mimo że jesteś pewien, że wsiadłeś na właściwym przystanku i pojechałeś we właściwym kierunku. Gdy nie masz siły by wejść po schodach by usiaść na upragnionym wolnym krzesełku i padasz jak długi a Twoje nogi pozostają na zewnątrz (co oznacza, że motorniczy musi przyjść, wciągnąć Cię do środka bądź wyrzucić i pozostawić na przystanku, bo w innym wypadku nie ruszy). Gdy wreszcie czujesz na sobie nienawistne spojrzenia stojących staruszków, którym zawsze ustępujesz! Ale teraz nie masz na to sił i mogą pocałować Cię głęboko tam, gdzie światło nie dociera!!! I Twoje samopoczucie poprawia się wraz z każdą osobą, która się od Ciebie odsuwa, bo cuchniesz papierosowym dymem i na wpółstrawionym alkoholem wszelkiej maści i jakości. Czujesz, że stoisz po drugiej stronie barykady i nie należysz do ich świata. I błogość która Cię ogarnia w związku z tym, jest punktem do którego dążyłeś przez całą noc! DLATEGO WARTO JEST ŻYĆ!!!
No i to koniec już, bo idę zrobić sobie obiad i jadę na Stary Rynek. A jak wróciłem może kiedyś opowiem J.

P.S. Jeśli traficie kiedyś do stolicy Wielkopolski to pamiętajcie, że aby wsiąść do bimby należy nadusić guzik przy drzwiach, a potem tylko odbić bilet i jazda!!!

* copyright by T.Love

Józio